پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

استفاده از کودکان در فضای مجازی با هدف درآمدزایی و کسب منافع از شهرت آن‌ها چندی است که کسب و کاری پر رونق توسط برخی از والدین در فضای مجازی شده است، این امر سبب نقض حریم خصوصی و به خطر افتادن سلامت روانی و اجتماعی کودکان شد که ارتقای قوانین و نظارت‌های قانونی موثر‌تر را در این زمینه می‌طلبد.در قوانین خاصه قانون حمایت از اطفال و نوجوانان قانونگذار رویکرد حمایتی ویژه‌ای برای اطفال و نوجوانان در نظرگرفته است. مصادیق عنوان شده در ماده ۳ این قانون در قسمت کار کودک یا بهره‌کشی اقتصادی از کودک جزو وضعیت‌های مخاطره‌آمیز اعلام شده و زمانی که در موضوعی وضعیت مخاطره‌آمیز اعلام شود تکالیف مندرج در ماده ۶ و آیین نامه اجرائی این قانون برای افراد حقیقی و حقوقی در نظر گرفته شده است. در مورد کار کودک دو بخش در این قانون مورد توجه است آنجا که بهره کشی اقتصادی از کار کودک انجام می‌شود و آنجا که کودکی برای انجام فعالیت اقتصادی مورد معامله قرار می‌گیرد.در مورد اول یعنی بهره‌کشی از کار کودک مجازات درجه ۶ و مورد دوم یعنی مورد معامله قرار گرفتن کودک برای انجام فعالیت اقتصادی مجازات درجه پنج پیش‌بینی شده و البته جنبه عمومی هم دارد یعنی صرفا نیاز به شاکی خصوصی ندارد و مدعی‌العموم راساً می‌تواند مداخله کند.صرفا در قانون کار، انجام کار کم خطر را برای سن ۱۵ تا ۱۸ سال با رعایت شرایط محیط کار مورد پیش‌بینی داریم، اما قاعدتا تمامی مصادیق کار کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال کاملا ممنوع است.با این حال، فضای مجازی چالش‌های جدیدی را در زمینه کار کودکان به وجود آورده است. کودکان به عنوان «اینفلوئنسر» یا «یوتیوبر» و در نقش‌های دیگر فعالیت دارند و در برخی موارد، تحت فشار یا اجبار خانواده‌ها به فعالیت‌های کاری مشغول می‌شوند. قوانین فعلی ایران هنوز به صورت خاص و صریح به کار کودکان در فضای مجازی نپرداخته‌اند و این حوزه نیازمند تدوین قوانین جدید است تا از حقوق کودکان در مقابل سوءاستفاده‌های احتمالی حفاظت شود.هرچند به طور ویژه موضوع بهره کشی اقتصادی از کار کودکان در فضای مجازی جرم انگاری نشده ،اما جرم‌انگاری‌ها در قواعد و قوانینی همچون قانون حمایت از اطفال و نوجوانان، قانون مجازات اسلامی و قانون جرایم رایانه‌ای است.

اگر آموزش کار گروهی را به موقع شروع کنیم، می توانیم به آینده ای روشن در زندگی فردی و اجتماعی فرزندانمان امیدوار باشیم.

روانشناسان سه نوع رفتار پرخاشگری، حساسیت زدایی و ترس در کودکان را نتیجه تماشای برنامه‌های خشونت باری می دانند که که امروزه در تلویزیون به وفور نشان داده می‌شود . انیمیشن های سطح بندی نشده و دارای محتوای فردگرایی، خود خواهی، تخریب، جنگ و نابودسازی، صحنه‌هایی پر از خشونت، قلدری، بد دهنی، بی احترامی و ... همه شخصیت کودک و نوجوان را نشانه رفته‌اند. کودکانی که نمی فهمند . بزرگسالانی که بی تفاوت هستند و سازمان های تخصصی که حساسیت لازم را ندارند.

روانشناسان کودک و نوجوان براین باورند که تنبیه‌های بدنی و سخت و خشن می‌تواند باعث بروز رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی کودک در آینده شده و اغلب منجر به سوء رفتارهای جدی؛ درواقع کودکی که تنبیه شده عکس العمل های منفی خود را در مهدکودک نشان می‌دهد و تنبیه مداوم باعث کینه‌توزی وی می‌شود.